پارکینسون در نهایت باعث سفتی و مشکل راه رفتن ، ناتوانی در نگه داشتن بدن ، از دست دادن کنترل ماهیچه ها ، توهم و زوال عقل می شود.
۲. لرزش: این لرزههای بدون کنترل معمولا در دستها و بازوها آغاز میشود؛ هرچند ممکن است در فک و پاها نیز مشاهده شود. فرد بیمار بهویژه در هنگام استراحت یا احساس استرس، انگشتهای شست و سبابه خود را بههم میمالد.
در نهایت، درک هر دو علائم حرکتی و غیرحرکتی پارکینسون میتواند باعث تشخیص زودهنگام و در نتیجه درمان زودهنگام شود که میتواند کیفیت زندگی را بهبود بخشد.
با این حال، حرکت ممکن است به واکر یا نوع دیگری از وسایل کمکی نیاز داشته باشد.
تعدادی از داروهای مختلف را می توان برای درمان پارکینسون استفاده کرد.
مرحلهی خفیف: علائم ممکن است آزاردهنده باشند؛ ولی معمولا مانع انجام اکثر فعالیتهای فرد نمیشوند.
۷ فروردین ۱۴۰۳
تولکاپون می تواند باعث آسیب کبدی شود و معمولاً برای افرادی که به درمانهای دیگر پاسخ نمی دهند استفاده می شود.
بُروز مشکلات جدی در وضعیت قرارگیری اندامهای بدن (مثلا خمیدگی شدید)
داروهای پارکینسون می توانند بیماری پارکینسون اپارات به طور موثری علائم را در این مرحله به حداقل برسانند و کاهش دهند.
داروی آنتی اکسیدان جزو داروهایی هستند که برای درمان پارکینسون بسیار مفیدند. با استفاده از این داروها میتوان میزان دوپامین را به تعادل رساند. داروهای اصلی در این زمینه آنتی کولینرژیکو و دوپامینرژیک هستند.
با این حال ، آنها هنوز هم می توانند به اندازه کافی علائم را مدیریت کنند.
تحریک عمقی مغز: در این روش از طریق جراحی الکترودهای تحریککننده در بخشی از مغز قرار میگیرند.
برخی از علائم شاخص بیماری فلج لرزان را در ذیل به طور مختصر بیان نموده ایم.